Art

Ben buna kısaca art deco diyorum. Biraz da Fransızca saçmalıklara dayadığımız nü merdivenler ve altında filozof beslenen içini göstermeyen dantel etekler. İnsanlığın son ihalesini biz almışız ve günümüzde değilsek bir kafein farkıyla tanrıyı her an inkar edebiliriz.

Ben buna kısaca romantizm diyorum. Geçen yüzyıldan kalma gazetenin üçüncü sayfasını açtığımda aynı çocuğu ölü buluyorum.

Annemden bir kadın devraldım kendini en rahat nerede ezberler bilemiyorum
ve ben öylece
sabahın seherinden akşamın üzerine doğru kurulan asma bir köprü üzerinde
tasavvufi bir dengede, altı doğmayan çocuk ve iki ciltlik Türkçe bir sözlükle
en rahat kendimi ezberliyorum.

ben buna kısaca günlük yaşam diyorum.

Sırf rüyalarımın kapıları kilitli diye kirli bir otobandan dışarı çıkamıyorum. Ölüm plakalı bir chevroletde yaşlı bir Finikeli, bir müzayede kaçkını ve otuz bir bağımlılığı yüzünden medikal eldivenler takan isimsiz bir rahiple dünü bugünü yarını tartışmadan önce saatlerimizi ayarlıyorum.
onlara biraz arkeolojiden bahsederken kahvaltının arkasından kişisel tarihimizi buzdolabına kaldırıyorum.

ben annemden bir kadın devralıp, her bir teras katında kendime başka başka isimler buluyorum.
duyuyorum iç kulağımın dehlizlerinde : çal maestro çal! Bir kanun taksiminden taksim edilen çalakalem hicranla çal! İşte bazen saat on ikiden sonraya kalan kadınlar da böyle hevesle çal der
ve aynı hevesle çalınır bir hayatın vitrininden en güzel seneler..

..

işte ben buna kısaca realizm diyorum.

Onca kalabalığın içinde direksiyonu kendime kırıyorum.