Havlayan id ısırmaz esmer, güzelliğini delirmiş bir orduya pay ederken, mahalle ölümüne seferber. ölümüne kadeh kaldırıyoruz, kadehimizin zeminine çöreklenen delirmiş bir asker.
her gece kendine tekabül eden şarkılar söylüyor dinliyor musun.
Stalin’den kaçan komşularla uzun siyah saçlarına çocuklar saklıyoruz.
Vahşi sonbahar 12’den sonra kapalı, ülke genelinde rakılar havada, başkent manzaralı bir mezbahada sol yanımızı kesiyorlar.
. sonra çocuklarla pavyonlarda kovalayıp rüyalarda yakalıyoruz seni.
Uzun siyah saçlarını fazla prokovatif buldukları için kesiyorlar.
en sevdiğiniz rakam hangisidir diye soruyorlar.
hepimiz sıfıra vuruluyoruz.
.
yıldızlardan seken kurşunlar kafatasımızı sıyırıp geçerken düzelttiğin dekoltende şarap paydosu veren diktatörlere selam çakıyoruz, sen demlenirken onların suratlarına abı hayat tükürüyorsun,
unutmuyorsun ilk fondip sek.
ikinci kadeh kalbine tüneyen evsiz bir melek.
sonuncusunda zamanı karelere bölüp içine çocukluğunu sığdırıyorsun.
sarhoş değilsin yalnızca bir baş dönmesi gibi ilelebet.
çok geçmeden anlıyorsun.
savaşta ya da barışta
hepimiz sıfırdan vuruluyoruz.
